Maryla Rodowicz - Do łezki łezka [Official Audio]

Scenariusze

„Z głębi ciemności ku światłu”

Miała na imię Lena. Była młoda, pełna niepokoju, z sercem rozedrganym jak struna. W jej oczach odbijał się świat, którego nie rozumiała — ani siebie, ani innych, ani Boga. Miała w sobie głód sensu, ale szukała go tam, gdzie nie było chleba.

Z ciekawości, z buntu, z nieświadomości — zaczęła rozstawiać karty tarota. Nie znała ich znaczenia, nie rozumiała ich źródła. Ale coś ją przyciągało. Tajemnica. Moc. Obietnica odpowiedzi. Z czasem rytuał stał się codziennością. Rozkładała karty przy świecach, szeptała pytania, czekała na znaki.

I znaki zaczęły przychodzić.

Najpierw dziwne. Zbiegi okoliczności. Sny. Przeczucia. Potem straszne. Głosy. Cienie. Lęki, które nie znikały o poranku. Lena zaczęła się zmieniać. Jej twarz poszarzała, spojrzenie stwardniało. Przestała ufać ludziom. Przestała ufać sobie.

Zaczęły się kryzysy psychiczne. Lęki, podejrzliwość, smutek. Niedbałość o siebie, o dom, o relacje. Paraliż życia codziennego. Rozchwianie emocjonalne i intelektualne. Myśli, których nie potrafiła zatrzymać. Uczucia, których nie potrafiła nazwać.

Diagnoza: choroba psychiczna. Lata leczenia. Terapie. Leki. Szpitale. Ale nic nie przynosiło ulgi. Lena czuła się jak zamknięta w szklanej kuli — widziała świat, ale nie mogła go dotknąć. Rodzina nie rozumiała. Bliscy milczeli. Ona sama milczała coraz bardziej.

Aż pewnego dnia, do miasta przybyła figura Matki Bożej Fatimskiej. Procesja, śpiew, modlitwa. Lena nie chciała iść. Ale coś ją pociągnęło. Stanęła z tyłu, w cieniu. Patrzyła. I płakała. Nie wiedziała dlaczego.

Po uroczystości podeszła do niej zakonnica — siostra Alberta ze zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Miała łagodne oczy i dłonie jak skrzydła. Zapytała: „Czy chcesz porozmawiać?” Lena skinęła głową.

Siostra opowiedziała jej historię Faustyny Kowalskiej. O dziewczynie, która też była niezrozumiana. Która cierpiała. Która rozmawiała z Jezusem. Lena słuchała, ale nie ufała. Miała w sobie mur. Ale mur zaczął pękać.

Nie od razu. Ale powoli. Jak kropla, która drąży kamień. Lena zaczęła modlić się. Nie umiała — ale próbowała. Zaczęła chodzić do kościoła. Najpierw raz w tygodniu. Potem codziennie. Eucharystia stała się jej pokarmem. Komunia — jej dotykiem Boga.

Zaczęła prowadzić intensywne życie duchowe. Czytała „Dzienniczek” Faustyny. Rozmawiała z siostrą Albertą. Modliła się Koronką do Miłosierdzia Bożego. I coś się zmieniało. W niej. W jej umyśle. W jej duszy.

Terapie, które wcześniej nie działały — zaczęły przynosić owoce. Lena spotkała ludzi, którzy też byli chorzy. Rozmawiali. Dzielili się doświadczeniem. Wspierali się. I w tym wspólnym bólu — pojawiła się miłość. Boża miłość. Jak wybuch światła w ciemnym tunelu.

Matka Boża interweniowała. Lena to czuła. Nie w wizji. Nie w cudzie. Ale w codzienności. W tym, że wstała rano i nie bała się. W tym, że potrafiła powiedzieć „kocham” i „przepraszam”. W tym, że zaczęła żyć.

Zbliżyła się do Boga. A On pociągnął ją łaską. Nie siłą. Nie przymusem. Ale czułością. Lena już nie rozstawiała kart. Rozkładała ręce do modlitwy. Już nie szukała znaków — bo sama stała się znakiem. Znakiem, że nawet z najgłębszej ciemności można wyjść. Jeśli tylko pozwoli się prowadzić.

Bieganie - duchowy roztwór

  

Ania Karwan - Czarny Świt [Official Music Video]

🌿 Ten fragment pochodzi z Listu św. Pawła do Rzymian, rozdział 7, wersety 15–24. To jeden z najbardziej poruszających tekstów o wewnętrznej walce człowieka:

„Nie rozumiem bowiem tego, co czynię, bo nie czynię tego, co chcę, ale to, czego nienawidzę – to właśnie czynię. (…) Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę. (…) Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci? Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego!”

 

 🙏 Oto pełniejszy fragment z Listu św. Pawła do Rzymian, rozdział 7, wersety 14–25 w przekładzie Biblii Tysiąclecia. To tekst, który porusza głęboko ludzką walkę duchową:

„Wiemy przecież, że Prawo jest duchowe. A ja jestem cielesny, zaprzedany w niewolę grzechu. Nie rozumiem bowiem tego, co czynię, bo nie czynię tego, co chcę, ale to, czego nienawidzę – to właśnie czynię. Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, to tym samym przyznaję Prawu, że jest dobre. A zatem już nie ja to czynię, ale mieszkający we mnie grzech. Jestem bowiem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać – nie. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę. Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka. A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło. Albowiem wewnętrzny człowiek [we mnie] ma upodobanie zgodne z Prawem Bożym. W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i bierze mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach. Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci? Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego!”

To nie tylko wyznanie Pawła, ale też echo doświadczeń wielu ludzi – świadomość dobra, a jednak bezsilność wobec grzechu. Ale kończy się nadzieją: Jezus Chrystus jest odpowiedzią na tę duchową walkę.

 

Sezonowa Choroba afektywna

 Niewielu ludzi oczekuje szarych dni i długich, ponurych nocy zimowych . Faktycznie większość czuje się lepiej latem, kiedy dni są dłuższe, słoneczne i ciepłe.. 
Przebywamy więcej na świeżym powietrzu, uprawiamy sport i mniej jemy. Dla niektórych ludzi, przejście z lata w zimę jest czymś znacznie większym niż lekkie rozczarowanie.  Jest koszmarem.
Dla tych osób zmiana pory roku sygnalizuje znaczną zmianę w osobowości - ze szczęścia i relaksu, w depresję i napięcie. Wstawanie rano z łóżka, staje sie ogromnym wysiłkiem, jedzenie (szczególnie węglowodanów) staje się główną atrakcją, dokucza ciągle depresja, brak koncentracji uwagi, i niepohamowana drażliwość. Wtedy kiedy ludzie myślą, że życie nie ma już sensu, przychodzi wiosna, a wraz z nią powrót do dobrego samopoczucia.

Jeszcze dziesięć lat temu, ludzie cierpiący z powodu zmian osobowości związanych z porą roku, nie wiedzieli co się z nimi działo. Nauka jednak wykazała powiązanie pomiędzy krótkimi, ciemnymi dniami zimowymi i wybuchem depresji. Badania nad tym fenomenem oznaczono nazwą jednostki chorobowej: Sezonowa Choroba Afektywna. 
Eksperci nie są jeszcze dokłądnie pewni co powoduje SAD. Dlaczego niedobór światła, powoduje obniżenie nastroju, pozostaje ciągle bez odpowiedzi. Dopóki nie poznamy odpowiedzi , posługujemy się kilkoma teoriami. 
Jedna z tych teorii mówi, że u pacjentów z SAD występuje opóźnienie w ich zegarze biologicznym, które powoduje, że ich najniższa temperatura ciała pojawia się o 6 rano,  zamiast ( w normalnej czasie) o 3 rano. 
W rezultacie ludzie próbują wstawać, kiedy fizjologicznie jest środek nocy. Kiedy leczymy tych ludzi światłem, od godziny 6 rano do 8 , nie tylko poprawiamy ich nastrój, ale także widzimy, że ich najniższa temperatura przesuwa się na wcześniejsze godziny. Używanie światła w porannej porze powoduje przesunięcie fazy. 
Według innej teorii, wydzielanie się hormonu melatoniny jest odpowiedzialne za obniżenie nastroju i brak energii. WIemy, że sen zimowy i cykl rozmnażania zwierząt, jest regulowany wydzielaniem się melatoniny. Melatonina  może być wydzielana tylko w ciemności i jest bardzo wrażliwa na światło. 
Podczas długich dni w lecie wydzielanie melatoniny jest znacznie zredukowane, ponieważ noce są krótsze. Natomiast w czasie długich zimowych nocy wydzielanie się tego hormonów się zwiększa. 
WYtwarzanie melatoniny u ludzi jest także zależne od światłą, lecz do wstrzymania jej produkcji potrzeba dużo więcej światła niż u zwierząt. 
Podawanie Melatoniny zdrowym ludziom obniża ich temperaturę ciała  i powoduje senność. Pierwszą myślą, jaka się nasuwa o zimowej depresji jest to, że ludzie cierpiący na nią wydzielają mnóśtwo melatoniny  w ciągu  zimy i bardzo mało w ciągu lata. Zgodnie z tą teorią terapia światłęm powinna być skuteczna, ponieważ wyłącza na dobre produkcję melatoniny 
Ciągle jeszcze, żadna z teorii nie została całkowicie udowodniona, . SAD może dolegać w różnym stopniu . Jak wykazały badania , 75 % procent osób poszukiwało leczenia na depresję. Znajdują się i tacy pacjenci , którzy są leczeni szpitalnie każdej zimy. 
Inni natomiast mówią, że nie czują  aż tak dużej depresji, lecz tylko mają mniej energii  i nie są w stanie osiągnąć tego, co chcieliby.

Dla wielu ludzi cierpiących na SAD wystarcza dwa dni lub trzy dni słońca aby wywołąć odwrócenie objawów. 
Wskutek tego najlepszym uwolnieniem się od objawów byłoby podróżowaniem wzdłuż równika. Najwyraźniej żadna grupa społęczna nie jest odporna na tę chorobę. 
Spotykamy tę chorobę zarówno u kobiet jak i u mężczyzn w każdym wieku i z każdej rasy we wszystkich częściach kraju. 
Wydaje się  jednak , że stan ten pojawia się częściej u kobiet niż u mężczyzn, a szczególnie u kobiet w wieku rozrodczym. 
Jak sobie radzić z SAD , jeżeli nie możemy sobie pozwolić na kilkutygodniowe wakacje zimą w ciepłych krajach ? 
Według ekspertów, następujące metody mogą pomóc:

WCHŁANIAĆ PORANNE ŚWIATŁO

WYkorzystajmy naturalne światło, jak to tylko możliwe pomiędzy 6 a 8 rano.
Można wyjść i codziennie rano spacerować. Siedzenie przy dużym oknie moze być również pomocne. 
Osoby , które pracują w domu i nie mogą tego zmienić, wchłaniają bardzo mało lub wcale naturalnego światła, w porannych godzinach. 
Większość ludzi nie jest świadomo tego, że światło domowe, czy też bardzo jasne w biurze to tylko jedna dziesiąta natężenia światła  naturalnego, nawet tego w czasie pochmurnegodnia.

JEŚĆ PRODUKTY ZAWIERAJĄCE AMINOKWAS TRYPTOFANU 

Typowe dla SAD pragnienie węglowodanów jest spowodowane obniżeniem się poziomu neuroprzewodnika serotoniny, używanie większej ilości aminokwasów może zwiększyć produkcję serotoniny i tym samym spowodować lepsze samopoczucie.  Wg niektórych badań jednak nie ma ządnych dowodów, które wskazywałyby , że to pomaga. 
Tryptofan znajduje sie w indykach , mleku i białkach jajek.

UNIKAĆ LECZENIA SIĘ ALKOHOLEM I KOFEINĄ

Używanie alkoholu jest bardzo popularnym sposobem radzenai sobie z SAD przez ludzi cierpiących na tę dolegliwość. Kofeina może lekko polepszyć samopoczucie, może także wywołąć lekkie napięcie mięśniowe i problemy żołądkowe.  
Z drugiej strony alkohol jest depresantem , a więc może pogłębić depresję.

REGULARNE UCZĘSZCZANIE NA AEROBIK ( RUCH) 

Większość ekspertów przyznaje, że nie ma żadnych badań dotyczących efektywności wpływu ćwiczeń na SAD. 
Uważają oni jednak, że ćwiczenia z pewnością nie mogą zaszkodzić. Gimnastyka jest dobra ponieważ możemy przebywać na świeżym powietrzu w porannym świetle . Ćwiczenia dodają również pewności siebie. Natomiast kiedy ludzie stają się depresyjni, ćwiczą coraz mniej. 
Ćwiczenia w jego opinii zapobiegają bezczynności . Badania prowadzone na określonej grupie społeczności, którzy regularnie ćwiczyli  i wykonywali skrupulatnie ćwiczenia w czasie wiosny i lata i nie byli w stanie utrzymać tego programu zimą , ponieważ czuli się zbyt zmęczeni.

UTRZYMYWAĆ REGULARNY ROZKŁĄD DNIA

To pomoże skoordynować zegar biologiczny . Szczególnie ważne jest chodzenie spać i  wstawanie o tej samej porze.

ŚWIATŁO SŁONECZNE.

Wiele osób mieszka w bardzo ciemnych domach, dlatego świadomy wysiłęk włożony w to, aby zasłony i żaluzje były jak najszerzej otwarte w ciagu dnia może pomóc. Czasem przeniesienie się z północnego pokoju do wschodniego robi dużą różnicę w ilości otrzymanego światła.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    

Amici de Tworki

https://arteterapia.pl/osrodki/towarzystwo-amici-di-tworki/

Proszę Państwa chciałabym dziś powiedzieć kilka słów na temat pracy stowarzyszenia Amici de Tworki.
Szczególnie zaś o zajęciach poświęconych sztuce , które naprawdę, proszę mi wierzyć , stwarzają  nowego człowieka , sposobem traktowania pacjenta, daleko wykraczają poza schemat , jak traktuje się człowieka. Proszę mi wierzyć- tam naprawdę dbają o pacjenta. 
Trudno o bardziej przyjazne twórczości środowisko. 
Mam doswiadczenie przyjazności tego miejsca. Szpital ma przyznaną odznakę unijną placówka przyjazna pacjentowi.
Jak wszystko w tych czasach, wszystko wymaga nakładów siły, pracy, twórczości - współpracy.  Z drugiej strony potrzeba prostych spraw do pracy pracowni terapeutycznych- farb, pędzli, klejów, bibuły, tektury, kolorowych papierów flamastrów, kredek, markerów itp. 
Dlatego bardzo Was proszę- powiem jak to mówił Ksiądz Kaczkowski- proszę Was, nie bądźcie tacy- zainteresujcie się- rzućcie grosik do grającej szafy. 
Tylu dobrych ludzi tam pracuje :)

W szaleństwie jest metoda

 -Trzeba powiedzieć B, jak się powiedziało A. 
-Nie śpiesz się. Po prostu idź powoli. Wiem, co jest twoją- Naszą- bolączką.-
- Brak kwiatów na łące.   
- Tak, optymizm się przydaje. 
- Ktoś mi powiedział, że z ludzi , których znam
- Że jestem fantastyczna i że dobrze, że .... dobrze z resztą, że ją znam. 
- Czy ci ludzie przychodzą, aby ci to powiedzieć? Aby uznać w tobie kobietę? 
- Nie. 
- Więc teraz przyjdą . Nie chcę, abyś się wystraszyła.
To normalny skutek przebywania ze Mną.
Ludziom rozwiązują się języki. To dobrze. Tak mam być. 
Wrócisz z krainy cieni. 
- Cienie się przefasonowały odkąd jestem  z Tobą . Jezu,,
- Słucham.
- Chciałam wejść na wyżyny kontemplacji.
- Wiem. Chciałaś schudnąć.
- To nie było rozsądne.?
- Nie jest. Ale ciebie popchnęłą do Mnie twoja samotność wśród ludzi. Jedynie człowiek tak naprawdę niechciany i doznający pełni samotności, tak naprawdę przychodzi do Mnie i rzuca się w Moje ramiona, choć w swoim duchu nie wie co odnajdzie. 
- Syna.
- Ty już wiesz.
- Więc jak to jest z tą skromnością?
-  Prośba, to prośba. - musi być wysłuchana.
Ale- jest ale.
- Jakie ale?
- Że tę samotność będziesz Mi często oddawać, że będę do niej przychodził i Będę sobie z niej czerpał. Nie zrozum Mnie źle. Ja..
- Co ja- Jezu?
- W przypływie emocji mógłbym ci tutaj za dużo powiedzieć . Tego byś nie chciała. 
- Los mój w Twoich rękach. 
- Szanuj zieleń Myszko.. Bardzo cię proszę- szanuj zieleń
- jesteś szalony.
- I to jak bardzo.
Nie dotykałaś nigdy Mojego szaleństwa?
- I to jak bardzo>
- Odnoszę wrażenie, że wtedy byłąś ze Mną najlepsza.
-Jezu...
- Słucham 
- Chcę odwlec rozmową.
- To już niemożliwe.
- Naprawdę?
- Tak.
Poniżenia dość.
- Trzeba dołączyć?
- I to jak najszybciej
- Nie masz dość?
- Nie, dopiero się rozkręcam.
Taka jest godność dziecka Bożego w tobie i taki jest mój pomysł na ciebie
Boisz się tak naprawdę z niego skorzystać.
Wiele pracy Mnie kosztowało, aby tego "dopiąć"
Wszystko i wszyscy są na swoich miejscach. 
Wystarczy zacząć.
- Nie mogę Ci odmówić.
- Nie odmawiaj swojemu sercu , nie odmawiaj sobie przede wszystkim. 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

Przeciwdziałanie depresji i samobójstwom

Natknęłąm się na ten link przypadkiem, standartowo przeglądam nowinki o leczeniu chorób takich jak moja. Choruję już dwadzieścia lat , więc mogę coś powiedzieć o ewentualnych zmianach w terapiach. Przez te dwadzieścia lat leczenie zmieniło się diametralnie, na korzyść pacjenta. Jednak nauka wciąż idzie do przodu i życie pacjenta staje się bardziej komfortowe. Na ten stan rzeczy pracuje wiele osób- lekarze, terapeuci, rodzina, znajomi i środowisko . No i wreszcie sam pacjent. Życie pacjenta nie jest zbyt różowe. Może się o tym każdy, bardzo łątwo przekonać. Najtrudniej jest o szacunek dla pacjenta. Dla wielu osób jest on wciąż obiektem drwin, śmiechu, kpin i obrażania uczuć wszelkich. Stan taki niestety kończy się dla pacjentów źle. Bardzo często pod wpływem takiego traktowania, zaszczucia, ostracyzmu i skrajnej samotności, pacjenci  popełniają samobójstwo, i są to niestety zamachy na własne życie - udane. Ten wpis pochodzi z października 2024, ale jestem pewna , ze wiadomości w nim zawarte są adekwatne do każdego czasu



 I najważniejsze, aby informacja była pełna, powiem może  do czego i do kogo ten link prowadzi:)

Chodzi o Instytut Neurologii i Psychiatrii w  Warszawie na ulicy Sobieskiego. 

Nici wzajemnego przyciągania

 Przepraszam.
Usiądź na wyzysku. To przemoc rządzi światem. Taka, która z szacunku  włoży prawdzie wędzidła. Nie. Prawda jest niezłomna. Staje jednak przemocy naprzeciw. Dotknie źródła. 
A co , jeśli my tę przemoc lubimy? Akceptujemy? Rośnie sobie przez nas, głęboka, twórcza. Tak, nawet twórcza. 
Co z tego jeśli nas rozstaje? Nas ? Samych ze sobą?  
Toczy rak to brzemię, aż nie będziemy w stanie go udźwignąć? My czy Nas? Oto jest pytanie. 
Wszystkie stanie w ogniu. Nic nie będzie w stanie temu zaprzeczyć.  A my tylko bezbronnie skiniemy głową. Wszak tego nas uczono- rozumu. Szamotania się za murem cierpienia- własnego , niemożliwego do ujarzmienia, do konfrontacji włąsnego ego, niemożliwego do ujarzmienia.
"Nie mamy przyjaciół" - tak nam szeptano do ucha- sfrustrowane sąsiadki, niemożliwe rozwódki. Oto , na co nam przyszło. Mamy ratować świat, a to przeczy naszemu istnieniu. Skąd więc ta nasza nostalgia? Jak pięść do nosa- przeczy, istnieniu przeciwna - ta siła, szepcząca nam do ucha zakazy i nakazy.
Tymczasem prawda w swej istocie jest inna. Zahukana, czy nie, - może uwierać całę lata. " Zajrzyj do mnie "- zdaje się wołać, wejdź we Mnie, rozchyl swoje ramiona. Uważaj na siebie, przyjrzyj się sobie, weź Mnie do siebie. 
Tylko prawda tak naprawdę przyciąga.
Nie antagonizmy,  na miarę magnesu. Pociągnięcie, nawet szybkie, i co?
Miał być sukces , a jest klops.
Uważajcie wszyscy! Czuwajcie!!  Nie zasypiajcie za późno. Specjalizujcie się w prawdzie. Ona Wam zaskarbi prawdziwe przywileje, a nie kosz specjałów, po których macie mdłości. 
Ja nie jestem wyjątkiem. Jestem więźniem prawdy. Dokąd się prowadzę - nie wiem tak naprawdę.
ALe prowadzi mnie wewnętrzne oko i jestem posilona. Wiem to na pewno- nie będę głodna. 
Nazywajcie to jak chcecie , może to być Droga do Domu, do Domu Ojca, Do Domu prawdy . 
Nazywajcie to jak chcecie - namacalnie- skończyłą się pustka. 
Czas wrócić do Prawdy. " I nawracajcie na nią wszystkie narody. 
Już skończyłą się estyma, a zaczęło się życie. 
Jestem jak paczka czekoladek w pudełku. Ty zdecyduj, kto je będzie jadł. Zawierzam Tobie swoje życie. 
- Zatem przyjmuję Twój dar,
- Jestem roztropna aż do śmierci.
- I zrównoważona.
- Mam apetyt.
- Widzę.
Bez względu na wszystko- otwórz serce.

***************************************

Umrę wszędzie . Nijako. Buro. Bez przytrzymania. Ot tak. Rezolutnie.. Troszkę na bakier. Będzie się trzeba znowu wstydzić.
Ot, jak zwykle brakuje mi ładu i  umiaru. Niech zatem tak będzie. Rozpuszczam warkocze. Co mi tam? Ces't la vie. 
Będę jak kometa. Zbliżam się  do ziemi. W  tej ziemi zanurzę dłonie. Poczuję sensualnie ziemię, jej tłustość. - w tym jest. Zaprogramowałam początek. 
To jest serum. Początek. Odrodzenie. Zmartwychwstanie. Chyba.

*******************************************************

- Chciałem ci powiedzieć do twojego umysłu Myszko. Nie musisz zaskarbiać Mojej wiedzy. Wybieraj ją bez pytania. Tego mi potrzeba, jako Twojemu "przywódcy". Nie myj tego. To tylko słowa. 
Cały organizm jest zaskarbiony we Mnie. Nie potrzeba tego potwierdzać.  Chyba, ze musisz. To jedna jedyna zadowolona myśl, która domaga się potwierdzenia. Cały aplauz znika. Myślisz, ze to coś złego, ale poczekaj. Dziwisz się . 
Para z myśli odparowuje. Jestem ci Bogiem i Jednocześnie wyznawcą. Trochę minie czasu zanim w tym podrośniesz..
Tego ci brakuje- mleka. To nic złego, a tak się stanie.
Bóg to twoja Ojczyzna. 

*******************************************************

Odebrałam znaczenie słowom. Słowa poruszają się jak kwiaty. 
Idę prosto ścieżką dziedzińca. Odzyskałam sprawę. Odzyskałam siebie. Płyń do mnie moim imieniem. Tego mi trzeba. Krystalizują się obrzęki. Mija moja wątpliwa sława.  Gdzie jesteś Cezareo? Obudź się Filippi. Gdzie wartki potok? To skała mojego przeznaczenia. Przegrać z Tobą to nie wstyd. Wygrać z Tobą to wątpliwa wartość. Nie jestem jeszcze taka "akuratna"  To początek. Z nieba, z Domu. Przewrażliwienia ustępują miejsca frustracji. - frustracja rozwiewa się i nie kończy się żadną martyrologią. To mój kapitał. DROGA. Wspólnego przyzwolenia. Lato fantomów się kończy.  Odzyskuję swój skarb. Mój skarb jest rozmiłowany w Tobie, mój Mesjaszu, mój wątpliwy barbarzyńco. Skuliłam uszy w tym amoku, pośród brzmienia olbrzymich dzwonów . 
Pośród tego rozległ się głosik - to moje przywidzenie?- bynajmniej. Byłam gotowa do skoku- Ty Jeden mnie podtrzymałeś.  Czy ten pean powinien być bardziej ambitny? No nie wiem. Dorosłeś we mnie mój Panie. Przyszedłeś, aby brać, choć nie po to, aby Ci służono. 
Mam rozwarte ramiona i dostę do tego, co w moim Rejestrze. To sedno, staram się maksymalnie skracać dystans.
- Jestem w tobie zakochany Myszko. 
-Ja wiem, Ja to wiedziałam przecież. Nie chcę stawać przed sądem. Przyjdę do ciebie na zieloną łąkę, pełną niebieskich kwiatków, które , do dziś nie wiem, jak Nazwałeś. 
- Nazwałęm ją - Promienną
- Odzyskaj mój spokój Panie, bo czuję, że już na niego zasługuję. Przychodzę do Ciebie, gdzie byś nei był, Ukochany. Odgryzam pierwszy kęs i czekam...
Prawda , czekam...
- To wszystko nie ostygnie od czekania Myszko. 
- Brak mi Ciebie, gdzie się spojrzę, natykam się na brzemię Twojego braku. 
- Pozwół Mi przyciągnąć się do siebie.
- Na wszystkim się znam - teoretycznie. Kiedy zaczniesz mnie przyciągać - wszystko się wysypie. - telepatycznie, wyjdzie na jaw każde moje znamiono.....
- Abym Mógł je ucałować, przewiązać , wziąć w swoje ramiona. 
- Obiecujesz  mi?