6 Teraz kilka słów do was, dzieci: Bądźcie posłuszne rodzicom ze względu na Pana—bo tak należy postępować. 2-3 „Szanuj rodziców, żeby ci się dobrze powodziło i abyś długo żył na ziemi!”—to pierwsze z dziesięciu przykazań, które zawiera obietnicę.
4 Ojcowie, nie drażnijcie dzieci, ale wychowujcie je stosując dyscyplinę i nauczając je tego, co się podoba Panu.
-Myszko, czy ty Mnie słyszysz?
- Nie bardzo
-................
-Myszko, nie będę mógł mówić do ciebie, jeśli ty nie będziesz chciała Mnie słyszeć. Jesteś jeszcze młoda kochanie.
- Tak, ale te wszystkie rzeczy odcisnęły we mnie piętno.
- Jakie piętno kochanie ?
Jesteś taka malutka w Moich ramionach.
- Jak kaczuszka. Zółciutka, nieopierzona kaczuszka.
-Wymagasz ode Mnie więcej. Wciąż więcej.
Cóż. Czy mam mieć wynaturzone kształty ?
- Jak kornik? Nie ukochany niczego bym tak bardziej nie zniosła jak Twojej zakapturzonej mowy.
- Czyli Jestem jak kat w czerwonym kapturze i mam ręce oparte o topór ?
= .........."
- Zaskoczyłem cię?
=Mam już dość cmentarzy.
- Przecież chciałaś umrzeć.
- Nie tak.
- Czyli jak?" Smierć jest jednakowa. To zniszczenie. Przekształcenie materii w niebyt.
- Ty też...
- Nie Myszko, nie pozwolę ci się wyśliznąć. Rozmawiamy przecież o tobie.
- Liczy się perła, a nie łzy perłopława?Z
- Właśnie. Choć to zależy. Jeśli założyć, że perła to ty, ...."
......a łzy to Twoje poświęcenie? Nic nie trwa wiecznie .
- Nie Myszko, z wyjątkiem Mojej miłości do ciebie.
- Ja mam agonię wypisaną w moim prawym oku.
Przez nie wyziera na świat zniszczenie, prawo, sprwaiedliwość
- A w lewym oku?
- W lewym jest miłośc, skrajne poświęcenie, szaleństwo miłości do granic absurdu.
- Więc, Myszko?
- Ja Cię kocham Jezu...
- Ja chcę więcej od ciebie. Nie pozwolę ci tak zniknąć.
- Chcesz więcej , to przyjdź i weź.
- Nie wezmę. Nie. Cierpliwości.
- Mam przeżyć wszsystkie fazy cyklu? Ja wyszłąm z cyklu.
- Myszko, kochanie...
- Cóż Massz dla mnie oprócz cierpienia?
- Otwieram przed tobą Moje serce. To nie dość?
- Ależ ja jestem zbyt łasa na Twoje serce, pragnę Go całą duszą , głoduję, skamlę, przychodzę prosić, błągam , leżę przed Tobą krzyżem.
Zwariuję przez Ciebie. Nie chcę takiej miłości. Nie chcę. Zrozumiałam. Nie chcę tak dalej żyć.
- Myszko! Nie dam ci krzyża większego, opróćz tego, który potrafisz nieść. Jeśli o Mnie chodzi , nie dałbym ci go wcale. Po co ? Ty już przeniosłaś wszsystkie krzyże. Po krzyż zapomnienia włącznie. Nie wracajmy do tego.
- Chcę się uspokoić.
- Tego nie mogę ci obiecać skarbie.
-Więc uspokoję się sama.
-Nie chcę tego oglądać. Kiedy przyjdzieśz pić?
- Czy możesz mnie unieść? Mnie i mój krzyż?
- Czy mogę? Będzie to dla Mnie zaszczytem. Nieść twój krzyż? To dla Mnie skarb.
- Jezu...
- Słucham.
- Zaufałąm Ci .
- WIem kochanie. Wiem. wiem. Już dobrze, Moje , moje kochanie...
- Nie znajduję nigdzie i u nikogo ukojenia Jezu.
Przestaje mi wystarczać i msza i modlitwa ..
-Wiem kochanie.
- Słowo, "cała jestem głodem" kiedyś mnie śmieszyło , teraz jest to słowo o mnie. Przechodzę wszelkie możliwe oznaki szaleństwa. Gdzie dojdę? Gdzie jestem? Czy mój mózg ma jeszcze granice zdrowego rozsądku? Nie wiem co mówię, co wygaduję, śnisz mi się w każdym słowie. Nie...
- Nie Myszko. Nie mów Mi nic więcej.
-Mam rozstępy duszy.
- Wiem Myszko, już dawno ci o tym mówiłem. To wsszystko dlatego, że nie piszesz.
- Mogłabym pisać godzinami.
- WIęc dlaczego nie piszesz? Nie szkoda ci przecież papieru.
- Słyszałąm niedawno zdanie, że trzeba oszczędzać papier, bo mamy kryzys.
- Nie mów bzdur.
- Naprawdę.
- Myszko, to żart. Na pewno to żart.
- Jezu, nie mogę już dalej. Nie wiem, co będzie.
- Nie martw się Myszko. Ja już wszystkim się zająłem.
Nie płącz tyle. Jeśli już musisz , to Mnie w Mój rękaw. Chcę mieć wsszystkie twoje łzy. Czyli tyle ile będzie ci potrzeba..Mam nadzieję , że kiedyś jasno Mi spojrzysz w oczy i oboje będziemy się śmiali z radością, bez oglądania się na łzy.
- Kiedyś w ogółe nie mogłam płąkać.
- I teraz ci tego nie życzę. Płąkać też nie jest lekko,
- Niei jest. Kiedyś , każdą łzę , którą miałąm uronić, roniłam nad Tobą. Nad Twoim umęczonym ciałem .Nigdy nie płakałam nad sobą. Ani razu. Ani nad sobą , ani nad mężem, ani nad żadnym dzieckiem.
Tylko Ty mnie wzruszałeś. Ty jesteś moim jedynym początkiem. To się tyczy wszystkiego.
-NA dzisiaj już starczy łez. Nie chcesz chyba, żebym Ja się rozpłakał.?
- Tego bym nie zniosła. "
- No! Tak już lepiej. Zjedz sobie.
- Odeszła mi ochota od jedzenia. "
- Nic dziwnego. Ale proszę- zjedz. Zjedz dla Mnie. Proszę .
- No dobrze
- No i co, możesz pisać?
- To byłąby głupota.
-Cóż takiego?
- Mój obłęd.. to byłaby w Tobie głupota.
- Tak?
-Tak.
- Nadal kochanie jesteś Moim małym zawiniątkiem.
- W Twojej dłoni?
- Właśnie.
- Bułka z masłem.
-Ha, ha
- Zdenerwowałeś mnie.
- Czy to źle?
- Bałam się, że podczas tej operacji stracę umysłowy kontakt z Tobą.
- A zyskasz cielesny?
- Właśnie. Z czasem przestało mi na tym zależeć, a chciałabym być przez Ciebie odnowiona i zostać z Tobą blisko. Bardzo blisko, powiedziałąbym. Chodziłam jak pijana, cały czs mnie to zajmowało. Czy Ciebie aktualnie nie tracę. To jak niesustająca ingerencja w mój duchowy kręgosłup. To jak antymantra.
- I zrobiłaś sobie krzywdę. Czy Ja Jestem za to odpowiedzialny?
- Jezu, gdybym miała nastrój do płytkich żartów , to bym powiedziała , że mi się nie wywiniesz, ale to wprowadza w nastrój chorobowy, podnosi mi się temperatura ducha.
- Aż jesteś cała upalona i po pierwsze nic do ciebie wtedy nie dociera, a po drugie...
- Nie wiem, co po drugie.
- Czyli jest spokojnie, jeśli o Mnie chodzi?
- Czemu ja się tak bałam?
- Nic dziwnego, jeśli się ciągle grzebie w kręgosłupie i to samemu? Musi się coś stać. Musiałem dopiero Ja wejść w twój kręgosłup i wtedy dopiero się uspokoiłaś. Jako tako.
- Po co to wszystko było potrzebne?
- Nie wiem. Ty Mi powiedz.Jesteś taka święta, a usiłowałaś Mi udowodnić, że nie. Po co?
Ja i tak widzę w tobie prawdę. Prawda chętnie z ciebie wypływa. Wynosi z ciebie wszystkie braki.
One wpływają do krynicy oczyszczenia.
- Czyli gdzie?
- Jest takie miejsce w Niebie. Nie musisz chodzić tam sama. Wszędzie cię zabiorę jeśli zechcesz, ale po co? Nie ma w tych Moich słowach do ciebie nic...
-.... obrazoburczego?
- Właśnie. Wyjęłaś Mi to z ust.
- Cieszę się, że jest tak bezpośrednio.
- Nareszcie coś rozsądnego .
-Czyli jak?
- Co jak?
- Jak to z Tobą będzie?
- Zobaczysz.
- Nie muszę wracać?
- Gdzie byś chciała wracać?
- No nie wiem, może Ty byś chciał mnie jakoś odesłać?
- Ale po co? U ciebie Mi dobrze. Nie chciałbym nigdy wychodzić.
- No to daj mi tą wolność.
- Jesteś bardzo zblazowaną osobą Myszko.
Jak nastrój?
- Optymistyczny.
- Mówiłaś coś o zmęczeniu?
- Tak, to prawda. Ale całe zmęczenie zawsze zostawiałam za sobą, aby dla Ciebie być czystą i świeżą.
- Po co?
- By się Tobą nacieszać. Ale ponieważ teraz jesteśmy aż tak blisko,, musisz mnie widzieć także w zmęczeniu duchowym.
I musi Ci to nie przeszkadzać.
- No tak.
A gdybym próbował cię wtedy rozradować?
- A gdybyś Mógł?
- Mógłbym, ale czy ty byś chciała?
- Chciałabym , chciała. ... Wiesz jak to jest z tym chceniem. Raz się chce, a raz....
- ... się nie chce?
- Ba!
Jak to dobrze, że w Tobie można być boso.
- Kochanie...
Uwiodłaś Mnie Myszko..
- Wiem
- Wpadłaś Mi w oko. Przyjmuję ciebie.
Ale wytłumacz Mi kochanie, do czego potrzebny jest ci Mój Majestat?
- Do głowy.
- Wytłumcz Mi.
- Do rozpoznawania Twojej woli we mnie. Nie znoszę, jak chodzisz niezadowolony.
- Odbieram ci więc twoje skąpstwo duchowe. Czy tak?
- Weź je. Do przepatrzenia.
-Uważasz , więc , że coś jest nie tak?
- Nie mogę mówić.
- Czemu?
-Coś każe mi się uciszyć.
- I dlatego tego nie dostaję?
- Ale czego?
- Krzyżma.
- Musiałbyś mnie przez to przeprowadzić.
- Ja Jestem. Jestem ochoczy. Nie jesteś już malutka. Boisz się , że Noc sprawiedliwości Najwyższego wyłupi ci oczy, bo na Mnie patrzały?
- Nic nie poradzę, potrzebna mi pomoc.
- A pomoc jest jak ingerencja satyra?
- Przychodzi mi do głowy, że już musi być obcesowo. mam w swoim umyśle wiele z kobiety. Z jej niewinności.
-Przychodzę więc jak masa krytyczna.
- To jest mój obłęd Jezu.
-Wiem, nie wszystko rozumiesz.
- To patos , ja wiem, nie trzeba takiej kindersztuby.
Po prostu się boję.
- A jest czego?
- Ty mi powiedz.
-Ufff. To błazenada.
- Dobrze . Nie będę już pytać.
-Mówisz, że już nie będziesz bałamutna?
- Jeśli nie chcesz, to nie będę.
- Boisz się , że nie będziesz wstanie pisać?
- Ani pisać,ani słyszeć, ani widzieć, ani czuć. WIesz, że mogę się stać jak ogórek.
- A ogórek nie śpiewa?
- Właśnie.
- A gołąbek lata?
- Mógłby?
- Pewnie, że tak.
A ty i tak jesteś Moją Królewną.
- Napraw więc wszystko.
Mam do Ciebie zaufanie.
-Co mogę to mogę. A mogę naprawdę wszystko.
Naprawdę wszystko. Lepiej ci?
- Co mogę powiedzieć. ?
- Mów, mów śmiało. Moja Moc przez ciebie przepłynie.
Musisz tylko być tego świadoma.
Jak na pierwszy raz poszło Nam całkiem dobrze.
Nie irytuj się . Ja wszystko wezmę na siebie. Żono.
- Nie będę narzekała.
- Jesteś jak ałe zawiniątko w Mojej dłoni.............
Nikt Mi ciebie z ręki nie wyjmie.
- Nie?
- Nie.
Wiesz dlaczego Ogry mówią sobie, że są jak cebula? Bo cebula, tak jak Ogr, zawsze ma warstwy. Zawsze o tym pamiętaj!!!
To co jest w pierwszej warstwie, która do Ciebie przemówiła, jest zewnętrzna warstwa Ogra, tej nie ufaj.
Można myśleć , ze to jest to samo, jednak nie.
System już od dawna stał się bardziej otwarty dla kobiet. Ale czy oznacza to, że potrzeby kobiet są na pewno realizowane?
Kobiety w zmaskulinizowanym świecie, jeśli chcą się autentycznie wyróżnić, surowo poddane są( jak żołnierze) krytycznej ocenie, ze strony swojego stosunku do służby wojskowej, czyli do podejmowania roli wydaje się przynależnej kobietom, która byłaby cedowana w historii świata z matki na córki. To znaczy jeśli w ten sposób kobieta spełni swój, że tak się wyrażę obowiązek wobec ludzkości, może "ubiegać się " o profity, o owoce akceptacji reguł, które przenikają życie społeczności, tam pączkują , tam przyswajajał reguły i zasady.
Tak myślą niektórzy mężczyźni. Daje to wiele pola do popisu niedojrzałym partnerom, którzy chętnie zrezygnowaliby z myślenia, aby osiągnąć satysfakcję z posłuszeństwa, satysfakcji z wypełnienia woli Bożej, odnalezienie się w kapturowym świecie incognito, co też w jakiś sposób porządkują rzeczywistość. Tworzy się świat plastiku, wystudiowanych ruchów , dopasowywania się do otaczajacego świata nawet za cenę własnego ubóstwa wszelkiego rodzaju.
Tu leży pies pogrzebany.
Bo jak , bez mierzenia się z otaczającym światem, mamy wyodrębnić z włąsnego istnienia, to , co powinno być efektem równości,
Jest jeszcze jeden manifest kobiecości- dom, rodzina, ciąża, pani domu rozczochrana troszkę i w wiecznych dresach, bądź w szlafroczku, no , może przesadziłam, ale chyba wiecie już do czego zmierzam. Drogi Sanhedrynie kobiecy- owszem , nie. Kobiet nie musi się realizować zawodowo, jeśli chcą inwestować w życie najbliżsych. Jest taki moment obrachunkowy kobiecej rzeczywistości - kiedy nasze dzieci są już dorosłe, my już myślimy o odświeżeniu, cokolwiek miałoby to znaczyć, a tu dzieci postanawiają znaleźć sobie partnera/partnerkę i założyć z nim/ z nią rodzinę.
Czy to znaczy, że jest to coś gorszego?
Setki kobiet wytłumaczą tej jednej, że nie ma ona racji, że nie ma wylglądu, nie nadaje się na okłądkę vogue'a, a przez to przegrałą swoją urodę?
Wielki posłuch społeczny mają zmiany dotyczące opieki nad niemowlakiem w rodzinie- tacierzyństwo jest pożądane i modne. Nikt już nie dziwi się widokowi mężczyzny spaecerującego po parku z własnym dzieckiem w wózku.
Jeśli jednak spojrzymy na te sprawy okiem wojujących feministek, i gwoli sprawiedliwości - nie jesteśmy jednakowi. Nie jesteśmy jednakowo przygotowywani do radzenia sobie w rzeczywistości. Jak by to wyłuszczyć.
Chciałabym przytoczyć myśl feministki , Catharine A. MacKinnon ,która uważa , że nie może być pewnej rówńości. Może w kwestii prawnej, przyznania kobietom praw wyborczych czy zapewnienie urlopu macierzyńskiego, bądź równa dostępność kobiet i mężczyzn do edukacji, coraz bardziej otwarte drzwi dla wyrównania różnic w dostęności kobiet do wykonywania zawodó, do tych czasów uznawanych za ewidentnie kobiecych, lub ewidentnie męskich.
" McKinnon zauważa, że wiele myśli feministycznych skupia się na systemie państwowym i prawnym jako na pewnego rodzaju obiektywnym i neutralnym arbitrze prawa, w którym kobiety i mężczyźni są traktowani na równi, zgodnie z panującymi regułami.
Jednak problem polega na tym, że sam system był stworzony przez mężczyzn i z myślą o nich ( ...)
Jesteśmy spadkobiercami patriarchalnego systemu , który w dużej mierze jest męskocentryczny; bez względu na to jak egalitarni się staniemy konstrukcja całęgo systemu jest tym skażona."
"Mc Kinnon o niesprawiedliwych zasadach. z wydawnictwa Jonny Thomson " Filozofia dla zabieganych "
Równość działa tylko wtedy, gdy obie strony pasują do tego systemu.
Same zasady i ustawy nie sprawiają , że system stanie się sprawiedliwy, jeśli owe zasady wymyślono tylko dla jednej kategorii ludzi . (..)
Obie strony muszą się stać równe w istotnych kwestiach."
Cyt. j,w.
Wszyscy chcemy kochać, aby nas kochano , i aby ta miłość przynosiłą spełnienie, a nie fakt, że za każdą chwilę szczęścia trzeba słono zapłacić.
Mówię tu nie tylko o kwestiach damsko-męskich , O nauce , o zasiadaniu kobiet i mężczyzn na jednakowo odpowiedzialnych stanowiskach, na jednakowych apanażach za wykonaną przez kobiety i męzczyzn tę samą pracę.
Gdy obie strony pasują do systemu.
Nie jesteśmy tacy sami, choćby ze względów także biologicznych.
Palenie biustonoszy niewiele pomoże.
Wszyscy jednak jesteśmy tacy sami, kiedy jednakowo pragniemy dla siebie wolnosci, pełnych praw obywatelskich , dostępu
do wiedzy, nauczania, zdrowia.
