Weronika postanowiła umrzeć.
Weronika postanowiła ożyć.
Weronika ma na sobie chustę, na której Jezus zostawił odbicie swojej Twarzy. Stygmat cierpienia odrywa się od stygmatu miłości i poświęcenia. Nic ,co ludzkie nie jest Mu obce. na tym można budować swoją wiarę, dzieki temu można mieć nadzieję, dzięki temu można mieć ufność .
-Przeceniasz Mnie. Gros pracy należało do ciebie. To twoja praca , ognisty poryw zaufania doprowadziły Moje Boże szaleństwo do rozpaczy nad tobą. Jest taka grupa ludzi .którzy poza Moim Imieniem wpadają w błazenadę. I tak jest z tobą, kwiatuszku. Masz na sobie stygmat swojego powołania, ale że tak dobrze się w nim , we Mnie znaczy, orientujesz , to twoja zasługa Myszko.
czas nagród czas zacząć.
Moja w tym Jezusowa Głowa, aby umrzeć ,a twoja kwiatuszku , żeby wokół ciebie było życie. Nic temu nie przeszkodzi, dopóki Moja Miłość trwa w twoich rękach.
Czemu to wszystko ma służyć?
To ma służyć jedności chrześcijan w świecie .
To jest degradowalna wartość pokarmu samego w sobie, praw natury , które ulegają rozpadowi na atomy ,szybującym w przestrzeń i odnawialnych w przestrzeni międzyludzkiej , w komunikatywności, w logice działań wreszcie , aby ludzie nie zasnęli intelektualnie w toksynach , którymi pasie ludzi wszechświat, aby ludzie nie zwariowali w swoich duchowych zamiarach, aby nie rozpleniali infernalnosci. To dobre życie, które każdy może wieść.
To pokój ludziom i światu wreszcie .
To ma przyjść od środka świata, od jednostki pełnej zapału i radującej serce Boże.
-Takiej jak ty Myszko. Rozciągają się granice swawolności , to przestrzeń, gdzie następuje samorealizacja we Mnie , w jedynej miłości, która nie rozprasza, która sygnalizuje, odbiera i "niszczy" apatię. To konik na biegunach , szampan wreszcie . Prezent na imieniny i radość obopólna. Nie zwyczajny ludzki kompromis i w żadnym razie Boży rewanż na ludziach.
Bóg umie się rewanżować , ale "bawi" Go to , kiedy nie chce. To sztampa? Wątpię.
Dziękuję wszystkim wizjonerom.
Chciałabym, aby cały świat się do Ciebie nawrócił, zapłąkał nad Twoim losem, nad biegunem zimna , które Cię spotyka , spotyka każdego dnia o kązdej chwili.
Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz?
Nie mogę wejść sama do Królestwa Bożego.
Jakie zimno mnie otacza.
Pokaz sztucznych ogni.
Zapamietuję się w tym bóle.
Nie mogę nawet kiwnąć palcem.
Świat otacza mnie materialną wygodę , nie dziwi się już , że jest pięknym Bożym Przymiotem.
Ale czemu w nim nie ma serca człowieka. A może to jest głupota , to o czym piszę .
Błazenada, albo coś jeszcze takiego.
-Jeśłi to nie przekonuje, zrób zupkę.
- A cóż to takiego ?
- Powołanie przepuszczone przez maszynkę. Jesteś wytrawna , a ludzie oczekują słodyczy . To serum.
-To infantylne.
-Ale tak właśnie z tobą jest. Z goryczy odławiam smutek i dobrze ci ta destylacja wychodzi . Nikt tego nie umie jedynie święci i dlatego na Ziemi masz mało towarzystwa
Przychodź do Mnie więcej .
-Jestem Ci wierna.
-Wiem.
Czy o to chodziło?
Czy jest jeszcze coś więcej , co Chciałbyś dla mnie otworzyć?
Pytam Cię, bo czas leniwie, ale jednak odwija się z kłębka i jak nić Ariadny prowadzi mnie z powrotem do Domu. Jest Boża wesołość, czyli Twoja , mam nadzieję, która ostudzi moje nadzieje realnością powstawania rzeczywistości. Chcę, abyś przy tym był, abyś stanął u wezgłowia każdego poranka - ze mną. Abyś był jak chleb powszedni, którego Byś mii użyczał.
- Jestem z Tobą . Lubię twój zapał. Nie zamierzam niczego studzić. Kąpiel była zdrowotna, abyś Mi się znów nie zagotowwała.
-Nie znam czasu, ani przyczyny .
-A musisz znać?
- Jestem jak postać rysunkowa, łatwo mnie spalić, Twój ożywczy podmuch mnie spala.
-Przychodź jako dziewica, a odchodź jako żona.
-Czy może to się odbywać wielokrotnie?
-Wiesz, że może.
Zadowolona?
- Wreszcie.
- Kiedy rozegra się to ostatecznie, kiedy uzbierasz- Ja w tobie, a ty w Nas - w Ojcu, Duchu świętym i Ja w to wierzę i Ja w to włożę swój fragment, jak to mówisz-duszy- wtedy wzrośniesz w świętości do tego stopnia, że będę mógł Cię oderwać od ziemskiego życia w sposób, że Ty będziesz moją Oblubienicą , na zawsze w niebie , a twoja miłość w połączeniu z Moją będzie kiełkować w duszach w tych który wierzą bezgranicznie w cud. Jak dzieci. To oderwie ich od ciemności .
Wypełni się w ten sposób twoje apostolstwo, a ty wejdziesz głęboko w Moją świętość, która ukoi twoją duszę w stopniu , w którym którego nie możesz tutaj zaznać, bo twoje słąbe ciało nie pozwala, ci na to. Moja mała Myszko. czekam na tę chwilę z utęsknieniem, ale w żaden sposób nie wolno Mi tego przyspieszyć. Ty, moja mała oblubienico musisz! to zrozumieć. Musisz! Nie mogę Cię tak poprostu postawić w społęczności świętych . Ty rozsadzasz ramy wszelkich społeczności . Przysięgam, przyjdzie czas , że się Mną nasycisz tak jakbyś chciała. Mów coś Myszku.
-Kocham Ciebie . Nie wiem, czy ja to udźwignę. A jeśli moje ciało odmói posłuszeństwa?
-Pytasz o Drogę Krzyżową?
-Nie mogę jeść tak, jakbym chciała.
-Moje ciało dla ciebie jest tak skonstruowane, że nie zapomni o szpiku. Martwisz się nie tym co potrzeba . Biorę cię przecież w Swoje ramiona...
-Jak małą pchełką, ha, ha
- Wystarczy.
