Love Is a Bird, She needs to Fly

 

Ucieczka z Wyspy Izolacji.

 

-Jednym z moich lęków było to , że nie widziałąm żadnych, absolutnie żadnych możliwości czynienia dobra w moim otoczeniu, ani przez to nigdzie . Byłam wytrwała w tym lęku. Dlatego tak chętnie jadłąm chleb zakonny. 
-Masz i to i to w swoim życiu. 
-Napiszę tak, jak święta Teresa od Dzieciątka Jezus. - Miłość moim powołaniem . I cierpienia kocham, Ale to miłość mnie pociąga " Taka jest jedna z odsłon prawdy o krzyżu , który się niesie , a który  uźródlony jest w drzewie krzyża Twojego - Jezu. 
Mam smak. 
Jak do tego doszło? Nie wiem. 
Piszę, bo wiem.
- Taka mała nasturcja czyni dobro i o tym nie wiedziała.
I nadal nie wie. 
-Nie chciałąm tego widzieć, aby się od dobra nie odwrócić. Nie muszę jednak być do Ciebie przykuta,aby być Twoją obietnicą. Jednak nie skrzywdzę nikogo tak łatwo. To była pokusa. Jestem Twoją oblubienicą, choć na zewnątrz jesteś w małżeńśtwie. 
-Nie rozdwajaj tego. To prawdziwa jedność. Miłość w małżeństwie nie powoduje Mojej zazdrości ku tobie. Przeciwnie, ona tę zazdrość osłąbia.  I kochając - nie odchodzisz ode Mnie. Ja czuwam, Zablokuję wszelki dopływ odstręczających i dzielących nas pokus i informacji . jesteś w tym co cię otacza wolna Myszko. Moja Oblubienica. Zaczęła tak pięknie nowy rozdział w swoim życiu. Z wiarą.
-Czuję się uwieczniona. 
-Co to znaczy?
- To, ze otacza mnie, przenika mnie i emanuje ze mnie  coś odwiecznego, wiecznego w każdym calu , coś, co się nie końćzy w mych ramionach.Coś , co obumiera i rodzi sie na nowo, coś, co mnie przemienia , a ja kwitnę w Twoich ramionach .  Coś, co jest Tobą, a jednocześnie jest mną. Coś, co rozsadza porządek rzeczy i gruntuje jednocześnie coś nowego. Coś, co jest prastare, odwieczne z czymś, co jest zmodernizowane. 
Nie jestem jak Królowa Elzbieta I , któa swoją miłość oddała Anglii. Ja jestem na małej wyspie.A wyspa płynie po morzu do Ciebie. 

Korespondencja

 KORESPONDENCJA Z CÓRKAMI DUCHOWYMI- BOIMY SIĘ ROZPACZY 
- Jezu , przepraszam Cię za moje wybryki i ze moje serce było dla Ciebie skurczone. Kocham Ciebie . 
Jestem taka spokojna.
Przepraszam, wydaje mi się , że mi się umysł oczyszczał.
- Chcę ciebie. Nie możesz mi siebie zabraniać. jeszcze nie rozumiesz?
Jesteś taka święta.
-Patrzę na ludzi i kocham ich Twoją Miłością. 
-Właśnie, a swoją miłość oddajesz Mnie, nie możesz być inaczej.
-Inaczej zwiędniesz
-Jest mi wstyd.


- No już dobrze. 
-Odwieszam płaszcz Ukochany. Nigdzie się nie wybieram. 
Schowałam głowę w piasek, przepraszam jeszcze raz. 

Ja Jestem

 Czuję , jakbym stała w jednym z pomieszczeń w domu, może to kuchnia, ja stoję, a za mną stoi Pan. Blisko mnie jest Matka Boża . Nauczyła się ze mną być. Nie bez kozery napisałam - nauczyła się ze mną być. To -Moja-Mama. Jest naszą wspólną Matką. JA JESTEM- powtórzę za Jezusem. To jest moja usprawiedliwiona egzystencja. Mam -Prawo-Tutaj być. Ja Jestem-skromna .
Przy mnie jest Tatuś.-Ojciec niebieski -czyli 
Jak mogę nie być w takich warunkach. 
Nie jestem akceptowana zewnętrznie.
To prawo-być.
To nie pokora , nie pycha i nie zrozumienie.  To nadanie. Implantacja tego poczucia , to arystokracja Ducha, to chalenge-wyzwanie- prawo Jaźni do wypowiedzenia się , bez tego życie byłoby jałowe, puste, 
Czuję, że Bóg nie eksperymentuje już z moim Głodem.
To Prawda Zmartwychwstania Jego Syna, a mojego Oblubieńca. Kim wstaje we mnie?
-To dobre pytanie .
-Kim Jesteś Jezu?
- Jestem twoim weteranem.
- Więc moja droga jest przeistoczona?
- Na to wygląda. 
Czy mogę iść dalej z tobą? 
-A jak myślisz ?
- Potrzeba mi wyraźnej odpowiedzi.
-Jednym haustem wypijam wino- odwagi ...
- ...odwagi- Ja Jestem
-To coś , te słowa, to jak druga część duszy, coś , co wyrasta ze mnie -a wyraźnie jest Tobą. -JA JESTEM -powiadasz, a gdzie mógłbyś być- jak nie we mnie. 
Odpowiadam z wyraźną prostotą , na jaką mnie stać- Kocham Cię, Ty wiesz, że Cię kocham.
Mógłbyś być we mnie, gdybyś tylko chciał.
Chciałbyś?
- Chciałbym . 

Zima w mieście.

 

Dorosłość to nauczenie się bycia dla siebie dobrym. Odpowiedzialność , wierność, to dobre zasługi , ale przede wszystkim miłość, nie źle pojęta miłość własna, ale umiejętność postawienia się w centrum wydarzeń i umiejętności korzystania z życia w tak określonych warunkach , w jakich zostaliśmy postawieni. Nie chodzi ,abyśmy składali codziennie z daru siebie , chociaż to też jest ważne, chodzi o zagnieżdżenie się w takim rowku rzeczywistości, w jakim znajdujemy skarb podczas orki - chwała Pana. Ja jestem dalekim odbiciem Jedni Pana, jestem jak kolorowe szkiełko, które "Odbija"Jego Światło. 
Nie muszę robić nic szczególnie ważniejszego. Mam być tutaj, po prostu tu być, z bliżej nieokreślonych przyczyn. Kiedy dochodzę do drzwi, za którymi tkwi praprzyczyna, zmysły odmawiają mi posłuszeństwa, nie jest możliwe racjonalne, intelektualne rozumienie, musi mi wystarczyć ogólny ogląd , a potem wszystko zapominam
Czuję jedynie akceptację 

Dobrze byłoby , zdaniem Pana, gdybym tą swoją egzystencję opisywała.
Nie wiem po co . 

To nie do wiary

 - To nie do wiary, ale boję się włąsnego boga. Boję się boga w spódnicy. Niewykwalifikowanej nierządnicy . Pokornych modłów zanoszonych do istoty męskości.
Dlatego zdrewniałam. 
Kiedyś to lubiłam. Było to jak klamra spinająca klarnet duszy, wygrywającej pobożemu. Po mojemu - bożemu. Dlatego nie oddajemy jedności Przez strach, przez macki ośmiornicy zaślepienia. 
I dobrego smaku. 
Ja Jestem -słyszę.
Cóż to może być dla zaognionej kobiety ?
Jestem silna- - zdaje się slyszeć. 
To Ja.

Odpoczynek