Sonet piąty

 

Mikołaj Sęp Szarzyński

Sonet V (O nietrwałej miłości rzeczy świata tego)

Mikołaj Sęp SzarzyńskiSonet VO nietrwałej miłości rzeczy świata tego

1

Kondycja ludzka, MiłośćVanitas, Przemiana, StrachI nie miłować ciężko, i miłować[1] 

Nędzna pociecha, gdy żądzą zwiedzione[2] 

Myśli cukrują nazbyt rzeczy one,

Które i mienić[3], i muszą się psować[4].

5

Komu tak będzie dostatkiem smakować

Złoto, sceptr[5], sława, rozkosz i stworzone

Piękne oblicze, by tym nasycone

I mógł mieć serce, i trwóg się warować[6]? 

Bóg, Ciało, DuszaMiłość jest własny[7] bieg bycia naszego;

10

Ale z żywiołów utworzone ciało,

To chwaląc, co zna początku równego[8],

Zawodzi duszę, której wszystko mało,

Gdy ciebie, wiecznej i prawej[9] piękności,

Samej nie widzi, celu swej miłości.