Część pierwsza

 - Jezu....
- Dziś już nic nie napiszesz.
- Postaram się.
- Nie. Nic.
- Nie szukam Cię.
- No właśnie.
- ALe Ty Jesteś.
- Czujesz Mnie jak kwaśne jabłko. Nie chciałbym być czymś takim dla ciebie.
- Właśnie kochany, poczułam opór.
- Nic .
- To ambiwalencja, bo czuję też spokój.
- To skutek wyważonej "diety" Ducha.
- Wiem. 
- Ty "wszystko" wiesz.
- Nie wiem, ale czasem lubię to powiedzieć, bo nie czuję się jak słoń w skłądzie porcelany. 
- Idź już. 
- Nie popychaj mnie. Nie chcę jeszcze odchodzić. 
- A i tu cię mamy, Moja mała Myszko. A czemu to nie chcesz jeszcze odchodzić?
- Mam nadzieję, że nie jest jeszcze pozamiatane. 
- Powiedz czemu?
- A nie będę dzięki temu wulgarna?
- Po prostu powiedz.
- Tak trudno wytrzymać z miłości. 
- Nie takiej miłości oczekujesz?
- Kiedy się jest w samym sercu Miłości i słyszy się tej Miłości Serce- jak ja teraz...
- masz element zmartwychwstałego ciała. 
- tak, wiem, dowiedziałam się właśnie.
- Ha, ha - znowu - "wiem"
- Muszę się uspokoić z tym "wiem". ja lubię wiedzieć, niestety.
- To inna kwestia, powiedz o pierwszym.
- Kocham Ciebie.
- To inna sprawa.
- Kocham Ciebie- to się słyszy. Czy to ma jeszcze znaczenie....- czego tak naprawdę sie oczekuje?
- Oczekuje się tej miłości oprawy - nieprawdaż? A ty po prostu nie wiesz, w jakiej oprawie twoją miłość umieszczę. - nieprawda? Boisz się labiryntu Mojego Ukochanego Serca - poznałaś jej aspekt buduarowy, 
- a nie tego ode mnie oczekujesz.
- Kwiatku Mój, będę cię Sobą otaczał, tego ci moja kochana nie braknie, Moja Miła..
- Widzę przygotowane kieliszki do szampana. 
Uwierzyłam Jezu.
- Ja też , cokolwiek.
- Mówiłeś, że nie można sie po mnie wiele spodziewać. 
- Mylisz się. Nigdy ci tak nie powiedzialęm . Wszystko można naprawić, jeśli się tego tak obawiasz. Boisz się przeze Mnie przechodzić. Do tarczy? Termokurczliwość?
- Zapiekło mi się. 
- ALe tak wolno reagować? To nieszczęście cie do Mnie przywiodło. A JA mam dla ciebie prezent ukochana, nie bój się. 
************************
************************
- Można się kochać mimo zastrzeżeń?
- No właśnie, moja mała medytująca Myszko.
- Mamy coś wspólnego. Jesteś taki uparty jak ja.
- Czemu sie irytujesz, jak trzeba Mi coś oddać?
- To refluks tego co było. ja bardzo chcę Ci oddawac. Natomiast charakter oddawanej rzeczynie jest za bardzo chwalebny.
- Myszko, nigdy się nie przechwalasz. 
Do przyjaźni dzis trzymasz klucz.
Trzeba Mi się powierzyć.
- Widzisz, tak Cię kocham, a mam z tym kłopoty.
- Właśnie tymi  słowami, dajesz Mi chleb żywy.
- Mało Masz tego chleba u mnie.
- Chciałbym ci pokazać ile, ale byś się po tym do Mnie nie zbliżyła. 
- Dlaczego tak myślisz?
- Ja to wiem.
- Błąznuję.
- Nie. Wcale.
- Rozpraszasz moje myśli.
- Te o zakonie?
- Właśnie.
- A to czemu trzeba się ich trzymać?
- Nie wiem. To jakiś relikt zamierzchłych czasów. Przywiązałam sie do niego, to jakiś zrąb mojej zranionej duszy. 
- Nie chcesz więcej? Na pewno realizujesz się w domowych pieleszach? 
Widzisz, samo uczciwe postawienie sprawy już ci pomaga wychodzić z duchowego kryzysu  To przyśpiesza proces regeneracji.
- Uczuciowej także. 
- No właśnie.
- Czuję, że mnie  nie zbywasz.
- Te wszystkie duchowe zapory wobec Mnie to są dla Mnie głupstwa, w moment powyjmowałbym je wszystkie, ale zostawiam ci je, żebyś Mi je sama  oddawała.
- A dlaczego ?
- Żebyś nabywała uczciwego wyobrażenia o życiu ze Mną.  
To obelga?
CDN 

Księga Nehemiasza 8,1-18

 

Kuczki

Gdy nadszedł siódmy miesiąc - a Izraelici mieszkali już w miastach swoich, -8-wtedy zgromadził się cały lud, jak jeden mąż na placu przed Bramą Wodną. I domagali się od pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa Mojżeszowego, które Jahwe nadał Izraelowi. Pierwszego dnia miesiąca siódmego przyniósł kapłan Ezdrasz Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli przede wszystkim mężczyźni, lecz także kobietyoraz wszyscy inni, którzy zdolni byli słuchać. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy rozumieli, a uszy całego ludu były zwrócone ku Księdze Prawa. Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Obok niego stanął po prawicy: Mattitiasz, Szema, Anajasz, Uriasz, Chilkiasz i  Maasejasz; a po lewicy : Pedajasz, Miszael, Molkiasz, Chaszum, Chaszbaddana, Zachariasz, Meszullam. 
Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu, - znajdował się bowiem wyżej niż cały lud, a gdy ją otworzył, cały lud się podniósł. I Ezdrasz błogosławił Wielkiego Boga Jahwe; a cały lud z podniesieniem rąk swoich odpowiedział : Amen . Amen. Potem oddali pokłon i padli przed Jahwe na kolana, twarzą ku ziemi. 
A lewici : Jozue, Bani, Szerebiasz, Jamin, Akkub, Szabbetaj, Hodiasz, Maasejasz, Kelita, Azariasz, Jozabed, Chanan, Pelajasz;  objaśniali ludowi Prawo, podczas gdy lud pozostawał na miejscu . Czytano więc z tej księgi , Księgi Prawa Bożego, dobitnie z dodaniem objaśnienia, tak, że lud rozumiał czytanie . 
Wtedy Nehemiasz , to   jest namiestnik, oraz kapłan- pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu:" Ten dzień jest poświęcony Bogu Waszemu , Jahwe. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!. Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. . I rzekł im Nehemiasz  : Idźcie i spożywajcie potrawy świąteczne  i pijcie napoje slodkie - poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma. : albowiem poświęcony jest ten dzień Panu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyz radość w Jahwe jest ostoją waszą. A lewici uspokajali cały lud wołając :"Uspokójcie się! Wszak ten dzien jest święty. Nie bądźcie przygnębieni !
I cały lud poszedł , by jeść i pić , rozsyłać porcje  i wyprawiać  wielki obchód radosny, gdyż zrozumieli, co im ogloszono.                                            Następnego dnia naczelnicy rodów całego ludu, kaplani i lewici zebrali się u pisarza Ezdrasza, aby zgłębić słowa Prawa. I w Prawie, które  Jahwe nadał przez Mojżesza, znaleźli przepis, by Izraelici podczas święta w siódmym miesiącu mieszkali w kluczkach . Gdy to usłyszeli, ogłosili we wszystkich miastach swoich i w Jerozolimie:"Idźcie w góry i przynieście gałęzie oliwne, gałęzie sosnowe, gałęzie mirtowe, gałęzie palmowe i gałęzie innych drzew liściastych, aby zgodnie z przepisem uczynić kuczki. 
I wyszedł lud, przynieśli to i uczynili sobie kuczki ; niejeden na dachu swoim, inni na podwórzach swoich, ale i na dziedzińcach domu Bożego, na placu Bramy Efraimskiej . 
Tak więc cała społeczność, to jest ci, którzy wrócili z niewoli, uczyniła kuczki i oni mieszkali w kuczkach - choć nie uczynili tak Izraelici od dni Jozuego, Syna Nuna, aż do owego dnia i panowała bardzo wielka radość. I czytano z Księgi Prawa Bożego dzień w dzień, od dnia pierwszego aż do dnia ostatniego . Przez siedem dni obchodzono święto, a dnia ósmego zgodne z przepisem odbyło się zgromadzenie uroczyste"

Kleks

 Nigdy atrament nie był dotąd czysty
Wręcz przeciwieństwem się zdawał
Kiedy kleks spadał na zeszyt maturzysty
wyrzutów sumienia nie miał żadnych- kawał...

....tu wyraz brzydki by się nadał
Bo cóż z tego , że maturzysta to widząc
Łez deszczem rzęsistym zapłakał
skoro ten demon pisma, że nic nie widzi 

Udawał. Kleks jak niewiniątko leżał
w zeszycie i śmiał się. I cały atramentu 
kałamarz, w tym śmiechu brał udział
jak w żarcie- co trudno, agresją już 

Był
Był
Był
Był

Lecz co to? Ówże ten maturzysta
na kartkę spojrzał ze spokojem
Niewiele myśląc na kartkę nacisnął
i wyrwał ją z niewielkim znojem

Spocone czoło ocierał, po tak zadanym
wielkim trudzie. Pamietaj, ze staniesz 
przed sądem- gdzie sędzią twym 
będą ludzie. I ciężko jest wywnioskować 

Co też ten atrament na to
Czy brudzi kartki specjalnie?
Czy jest tych ludzkich myśłi
Salvator. Co zaś do opinii kleksa,

Proszę , byście sami się potrudzili
bo kleks jest w zeszycie starannym 
jak kąkol w zbóż złocie - cywilem
Gdy wszystkie litery w linijkach starają

Wyglądać w rządkach pociesznie
To kleks powstały wśród nich zacnych
Logikę wydarzeń prekreśla
Chyba zakończę, o kleksie długie 

Wywody - Gdy kleksa starszy uniknie
Szybciej nabawi się go ktoś młody
Słów braknie i powoli milknie
Gdy się nagle pozbawił swej urody 

Idę Idę Idę

 Idę Idę Idę
Bosą stopą badam

( Zdjęcie pochodzi z Internetu, scena z filmu  'Porozmawiaj z nią  / Pedro Almodovara 2002 r) 

****************
Ziemię
Czuję każdy piasek
Każdy kamyk
I ciepło ziemi
Idę 
Urodzić Dobre
Uczynki
I choć to cel wzniosły
To jednak moje marzenia
Łzy niektórym przyniosły
Ale czy zatrzymać się?
W tym pracy nowej
pochodzie?
Czy wierzyć, że po każdego
Przypłyną w końcu 
Łodzie......

Sidney Polak - Otwieram Wino [Official Music Video]

Godne Umieranie

 - Kochanie, uznałam, że jest mi zimno. Najedzona, jak nigdy dotąd . "Brzuszek" mio wysadza, ale pokarm przyjemnie szumi w uszach, w skroniach. 
Ale jest mi zimno. 
Aby się najeść, musiałam skoczyć do wody.
- Przecież tego chciałaś Myszko. 
- Lubię , gdy mi tulisz moją główkę w dłoniach. 
- Nie mogę teraz do ciebie dużo mówić, moje, małe, maleństwo. Otulasz Moje dłonie, jak jedwab, jak pulsujący jedwab, przesuwa się chłodem, po Moich dłoniach. Wiem, że masz nagie ciało, leżysz w tych chłodnych jedwabiach i twojej skórze jest chłodno. Drżysz kochanie. Ja wiem. Ja wiem, Moja słodka. Stałaś się tym dla Mnie, tą słodyczą, której od ciebie tak długo pragnę, której od ciebie wymagam.
- Ja proszę, proszę i proszę...
- Tak, kochanie...
Tak...
Widzę to wszystko.
Jeśli Będę Cię próbował teraz ogrzać, to dostaniesz drgawek. Będziesz dygotać i szczękać zębami. Ile jeszcze będę musiał znosić twoje cierpienie? Ile? Nie mogę już na to patrzeć.
Nie chcę. Po prostu już nie chcę.
- Co mogę zrobić?
- Nic! Po prostu nic. 
Jestem twoim ciałem Myszko. 
- Spojrzę w Twoje oczy i co? Kochany?
- Nie mów Myszko.....
Proszę ...
Nie mówi
Nie płacze...
Nie szlocha....
Nie walczy....
Umiera......

.Matka Boża Jerozolimska

.. 

Rarytas

 - Dziękuję Ci za Twoje Rany Jezu, które się otwierają w moich dłoniach. Czuję je bardzo wyraźnie
- Nic o Nich nie wiesz Myszko.
- Czuję, że jak coś Nas poróżni, to otwierają się we mnie, w mojej duszy zatem. 
- Nie tylko skarbie. Co o Nich wiesz?
- Wiem też, że ich dla mnie chciałeś.
- O Myszko, jaka to ulga dla Mnie, że Mi to wprost powiedziałaś.
- Czuję Jezu też, że teraz dużo spraw musi z Nas teraz wypłynąć. 
- Cieszę się, że zaczęłaś tak uważać. 
- Chronisz swoimi ranami mój świeży umysł. 
- Nie tylko świeży. On jest doskonały.
- Nie zaciemniaj granic Jezu.
- W tym problem. Zamiast się nimi cieszyć?
- Cieszyć się raną?
- No właśnie. To cała Moja Myszka.
- Wprowadzasz we mnie bałagan. 
- Nie w ciebie, tylko w twoje myślenie kwiatuszku. Przychodzę , aby cię pociągać i płonąć .... w Tobie ... Myszko.
-W Nas.
-To chaos. .... to nie szkodzi. Ja Jestem. 
-Usta mi płoną. 
- Chcę być czymś chłodnym zatem.
- Zaczekaj...
- Co chcesz Mi powiedzieć moja mała główko?
- Że jestem zakochana. ... to już wiesz.....Ile można to powtarzać. ....
- Że niby dużo?  A co tak naprawdę wiesz o ilości, o której mówisz "dużo". ?
- czy nie tym, co osłabia godność.?
- Czy godność jest czymś twardym?
- Czymś , co mamy, ale zamierzamy 
- Nie kończ Myszko.... To jest Moja Rana. Ty we Mnie, Zagojenie Mojej Rany przychodzi, kiedy mówisz, przychodzisz do Mnie ze słowem "dużo". Ja lubię słowo "dużo" i będę je przyciągał.....
- Czyli lubisz kicz.
- Jak najbardziej. Nie lubię rezonu. A w to wpada dusza, która nie chce Mi mówić, że Mnie kocha.
Przychodzi  i kłąmie.  Widzę, że kłamie. Obłapia Mnie myślami. Żąda w myślach ułaskawienia. Ale wiem, że kłąmie. 
Bo Mnie kocha, i Mnie pożąda, a nie chce o tym powiedzieć wprost. 
- Patrz, jak ukłądają się myśli. Taka dusza mówi do Ciebie- nie przychodź. Sama to słyszę, jak dusze to mówią.
- Ale i tak się cieszę . Bo je widzę. Bo tak naprawdę Mnie chcą.
- Jestem umocniona. Trwam w wierze. Ufam, Dorastam. 
Wierzę w Twoje Miłosierdzie. Co jeszcze?
- Co mówisz?
- Oczekuję Ciebie. W każdy możliwy sposób. 
-Jestem Rarytasem?
- Właśnie.